Bestevenn av Odd Nordstoga

Bestevenn av Odd Nordstoga

Det er eit ljos der ute, som du ser frå der du bur
Når du er redd og er aleina, då er du ikkje slik du trur.
Det e’kje slik at ingen hev ein tankje i for ein liten,
som ligg der så aleina og er redd.
Og lengtar fram mot morgoen te ljos og vind og vêr,
og skremmast av det myrke store skumle.

Og det e’kje slik at du ikkje hev ein bestevenn.
Nei, det e’kje slik at du ikkje hev ein bestevenn.

Det er eit ljos der ute, som mitt auga kviler på.
Når det knuser imot strande, men du ingenting kan sjå.
Det e’kje slik at ingen andre også då er liten.
For havet knuser sjølv det harde fjell.
Men ute der så sveiper det eit ljos for meg og deg.
Og viser heim att te det stille havet.

Og det e’kje slik at du ikkje hev ein bestevenn.
Nei, det e’kje slik at du ikkje hev ein bestevenn.

Ser du gjerde? Gå te grinda.
Ser du døre? Kom no inn då.
Ser du trappe? Ta eit trinn, kom no inn!

For det e’kje slik at du ikkje hev ein bestevenn
Nei, det e’kje slik at du ikkje hev ein bestevenn.
Nei, det e’kje slik at du ikkje hev ein bestevenn.